Συμβολικό κεφάλαιο

"Διερευνώντας τα πεδία των διαφοροποιημέων γούστων και αισθητικών προτιμήσεων (και κάνοντας ό,τι ήταν δυνατό για να τα ικανοποιήσουν), αρχιτέκτονες και πολεοδόμοι έδωσαν εκ νέου έμφαση σε μια ισχυρή πλευρά της συσσώρευσης του κεφαλαίου: στην παραγωγή και στην κατανάλωση αυτού που ο Bourdieu (1977, 1984) αποκαλεί 'συμβολικό κεφάλαιο'. Μπορούμε να ορίσουμε ως συμβολικό κεφάλαιο 'τη συγκέντρωση αγαθών πολυτελείας που μαρτυρούν το γούστο και την ανωτερότητα του ιδιοκτήτη τους'. Αυτό το κεφάλαιο είναι φυσικά μετασχηματισμένο χρηματικό κεφάλαιο, το οποίο 'παράγει το αποτέλεσμά του στον βαθμό και μόνο στον βαθμό που συγκαλύπτει το γεγονός ότι κατάγεται από "υλικές" μορφές του κεφαλαίου'. Ο φετιχισμός (το άμεσο ενδιαφέρον για την επιφανειακή εμφάνιση που συγκαλύπτει υποκείμενα νοήματα) είναι φανερός, αλλά εδώ αναπτύσσεται σκόπιμα με τέτοιον τρόπο ώστε να συγκαλύπτει, μέσα από τα πεδία της κουλτούρας και του γούστου, την πραγματική βάση της οικονομικής ανωτερότητας. Αφού 'τα πιο πετυχημένα ιδεολογικά αποτελέσματα είναι εκείνα που δεν λέγονται με λόγια και δεν ζητούν τίποτε παραπάνω από συνένοχη σιωπή', η παραγωγή του συμβολικού κεφαλαίου εξυπηρετεί ιδεολογικές λειτουργίες, επειδή οι μηχανισμοί μέσω των οποίων συμβάλλει στην 'αναπαραγωγή της κατεστημένης τάξης πραγμάτων και στη διαιώνιση της κυριαρχίας παραμένουν κρυμμένοι'".
(Harvey, David, Η κατάσταση της μετανεωτερικότητας, Αθήνα: Μεταίχμιο, 2007, μτφρ. Ελένη Αστερίου, σσ. 116-120)


ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ