[...] Ο όρος υποτάξη (underclass) χρησιμοποιείται με αναμενόμενη περιφρόνηση και αναλγησία από τους νεοσυντηρητικούς για να χαρακτηρίσουν τις κατώτερες τάξεις. Οι αιτιολογίες που προβάλλουν για την ύπαρξη τέτοιας κατηγορίας καλύπτουν το φάσμα από το βιολογικό στο πολιτισμικό, από το οικονομικό στο κοινωνικό, αλλά σε τελική ανάλυση πιστεύουν ότι πολλά μέλη αυτής της τάξης είναι οικονομικά και κοινωνικά ανεπίδεκτα μαθήσεως, επειδή δεν είναι σε θέση να αφομοιώσουν αστικές αξίες και συμπεριφορές. Ο Edward Banfield παρουσιάζει την πιο διαστρεβλωμένη οπτική αυτής της όψης, για τις υποβόσκουσες συνθήκες της φτώχειας: «οι περισσότεροι από αυτούς που εμπλέκονται σε αυτήν την κουλτούρα είναι ανίκανοι να σχεδιάσουν το μέλλον ή να θυσιάσουν άμεσες απολαβές προς χάρη μελλοντικών ή να αποδεχτούν την πειθαρχεία που απαιτείται, για να κερδίσουν και να ξοδέψουν. Η φτώχεια των κατώτερων τάξεων είναι εμμενής (από ψυχολογική ανικανότητα να συσσωρεύσουν για το μέλλον και ό,τι αυτή η ανικανότητα υποδηλώνει). (Rosalyn Deutsche, Cara Gendel Ryan "The Fine Art of Gentrification", October, (31), Winter 1984, σ. 96)
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου